Περί Παιδείας συνέχεια

Αν η Παιδεία είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη για την πρόοδο ενός τόπου, όπως έγραψα στο προηγούμενο σημείωμά μου, ιδού σε τι περιβάλλον παρέχεται και σε ποιά χέρια την «έχουμε» εμπιστευθεί.

Με αφορμή την επιστολή που έστειλαν 471 φοιτητές του ΑΠΘ στις πρυτανικές αρχές, καταγγέλλοντας μεταξύ άλλων, «Η παραβατικότητα, οι κλοπές, τα ναρκωτικά, η πορνεία και η βία είναι πλέον καθημερινότητα…»,

και παρακάτω «Η διακίνηση και χρήση ναρκωτικών αποτελεί καθημερινό φαινόμενο στο κυλικείο της σχολής, όπως και η παρενόχληση φοιτητών και φοιτητριών από τους εν λόγω παράνομους εμπόρους…»,

ο Υπ. Παιδείας κος Γαβρόγλου σε συνέντευξή του σε τηλεοπτική εκπομπή, ισχυρίσθηκε για τα φαινόμενα αυτά φταίει η…  απουσία ενός «ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος».

Όλη η συνέντευξη* ήταν μνημείο ασάφειας, αλλά αυτήν απάντηση δεν την περίμενα.

       *εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=8qYXOkNSGS8

Αντί να αναλάβει την ευθύνη και να παραδεχθεί ο κος υπουργός την αμέλεια και ανεπάρκεια του κράτους να εξαλείψει τα φαινόμενα αυτά, υποβάθμισε το φαινόμενο - «αν κάποιοι καλοθελητές θέλουν να το παρουσιάσουν ως κανόνα τι να πω» είπε - και έριξε το βάρος στους φοιτητές, οι οποίοι θα έπρεπε ίσως να παρατήσουν τα μαθήματά τους και να οργανώσουν ομάδες (?), σώμα (?) ασφαλείας και να τα βάλουν με τους κακοποιούς!!!

Τέτοια μυαλά από πανεπιστημιακό διδάσκαλο.

Ένα δεύτερο σημαντικό που είπε, είναι αυτό σχετικά με την απόφαση του ΣΤΕ, που βγάζει τον νομό Μπαλτά 4327/2015, περί εκλογής διευθυντών σχολειών, αντισυνταγματικό.

Είπε λοιπόν ο κος Γαβρόγλου «Εμείς αυτό που λέμε είναι, σεβόμενοι την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που κατά τη γνώμη μας είναι μια ‘δύσκολη’ απόφαση, και μια απόφαση που νομίζουμε ότι δεν βοηθάει την δημοκρατική πορεία των σχολειών, αλλά προσπαθήσαμε να βρούμε άλλους τρόπους…». Ας αφήσει τις… δημοκρατικές πορείες των σχολείων ο κος Υπουργός. Το ΣΤΕ είναι ανώτατο δικαστήριο της χώρας και η δημοκρατική πορεία όχι μόνο των σχολειών αλλά όλης της χώρας βοηθιέται όταν οι υπουργοί δεν προσπαθούν να παρακάμψουν τις αποφάσεις του όταν δεν αρέσουν.

Αλλά είπαμε. Τέτοια μυαλά από πανεπιστημιακό διδάσκαλο.

Δεν ευτυχήσαμε στους υπουργούς Παιδείας. Οι τρεις τελευταίοι Μπαλτάς, Φίλης και Γαβρόγλου, μας βγήκαν λειψοί.

Και αν ο δεύτερος έχει το ελαφρυντικό της έμμονης προσκόλλησης σε παλαιολιθικά αριστερά στερεότυπα, οι  δυο άλλοι έχουν το… ελαφρυντικό ότι είναι ακαδημαϊκοί.

Φαίνεται ότι όταν η φύση σου δίνει το μυαλό να γίνεις καθηγητής πανεπιστημίου, ταυτόχρονα σου αφαιρεί  ισόποσα από την κοινή λογική.  Εξαιρέσεις βέβαια υπάρχουν, που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Μια προσέγγιση στο πρόβλημα της Παιδείας επιχείρησε πέρυσι στο Φόρουμ των Δελφών ο καθηγητής Γ. Δερτιλής ομότιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ και καθηγητής της École des Hautes Études en Sciences Sociales.

Σε μία διάλεξη με θέμα «Η τυραννία της αμάθειας», περιέγραψε πώς η διάβρωση του εκπαιδευτικού συστήματος σε όλα τα πεδία και σε όλες τις βαθμίδες, εν τέλει επιδρά αποσυνθετικά στην ίδια την δημοκρατία. Και το πικρό συμπέρασμα ίσως να είναι ότι με τις σημερινές συνθήκες, σωτηρία δεν υπάρχει…
Ο κ. Δερτιλής αναφέρθηκε διεξοδικά στην σταδιακή και μεθοδευμένη υποβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος κατά την 30ετία που ξεκίνησε το 1980. Ήδη από τότε οι αλλαγές στα σχολεία και τα πανεπιστήμια είχαν προκαλέσει την ανησυχία του, την οποία είχε καταγράψει σε ένα κείμενο με τίτλο «Δωρεάν Πτυχίο».

Εκεί ανέφερε ότι εφόσον σχεδόν όλοι όσοι εισάγονται στο ελληνικό πανεπιστήμιο και «έχουν το προνόμιο να εξετάζονται επ’ άπειρον», θα πάρουν πτυχίο αργά ή γρήγορα και αφού δεν υποχρεούνται να παρακολουθούν μαθήματα, προτιμότερο θα ήταν να το πάρουν προκαταβολικώς μόλις εισαχθούν και εν συνεχεία, όποιος θέλει, με το πτυχίο στην τσέπη, να παρακολουθεί μαθήματα, «με στόχο βέβαια να μάθει γράμματα».

Ήταν μία πρόταση που είχε υποβληθεί και στους αρμοδίους, με προφανή διάθεση επισήμανσης του προβλήματος, όμως απορρίφθηκε από το «Υπουργείο Απαιδευσίας», όπως είπε ο καθηγητής Δερτιλής. «Η κατάσταση σήμερα είναι απλώς χειρότερη, αποφοιτούν ημιμαθείς σε ποσοστό περίπου 50%-75%», ανέφερε στην ίδια διάλεξη ο καθηγητής. Και προσέθεσε ότι με δεδομένο το διάστημα της υποβάθμισης «μπορεί να φανταστεί κανείς πόσες γενιές θα χρειαστούν για την αποκατάσταση της ζημιάς».
Πώς συνδέονται όλα αυτά με την κρίση;

«Αυτό το πλήθος είναι η μεγαλύτερη δεξαμενή εκλογέων. Αν προσθέσουμε τους αναπόφευκτους βλάκες, αυτό είναι το εκλογικό σώμα που επιβραβεύει τους δημαγωγούς», σημείωσε ο κ. Δερτιλής.

Και η ουσία ποια είναι;
Ότι «δίχως κριτική σκέψη ελάχιστα μπορεί να συνεισφέρει κάποιος στην δίκαιη και εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας και της Δημοκρατίας». Προφανώς επειδή μόνο με αυτήν «διακρίνουμε το σημαντικό από το ασήμαντο, το ωραίο από το άσχημο, το καλό από το κακό, το δίκαιο από το άδικο».
Το επόμενο στάδιο μοιάζει νομοτελειακό: «Ο αμαθής βλάξ είναι κοινός και γνώριμος τύπος ανθρώπου.Εύκολα θα δεχθεί να υπηρετήσει έναν δημαγωγό και θα υποδουλωθεί σε έναν ακόμη πιο μεγάλο δημαγωγό», ανέφερε ο κ. Δερτιλής.
Και προειδοποίησε: «Η δικτατορία των αμαθών πλησιάζει». Μήπως όμως είναι ήδη εδώ;

Θα έλεγα ότι είναι ήδη εδώ, βοηθούντων των Μπαλτάδων, Φίλληδων και του τελευταίου, 100 οκτανίων  υπουργού καθηγητού κου Γαβρόγλου.

Α! να σας θυμίσω, από το προηγούμενο σημείωμα, το παράδειγμα της Σουηδίας οι ταγοί της οποίας  νοιάζονται για την Παιδεία της, τους νέους της, εν τέλει τον λαό της.

Λ. Γ.