Εμμανουήλ Ροίδης: Ο ορκισμένος εχθρός του λαϊκισμού
130 χρονια πριν
Φρονώ ότι αν οι συγγραφείς του βιβλίο αυτού είχαν διαβάσει
τον ημέτερον Εμμανουήλ Ροίδη θα παρέθεταν μόνο, σε επιβεβαίωσή τους, μόνο τα
ακόλουθα για το ολέθριο μακροοικονομικό λαϊκισμό ως «πρώτη ύλη» από αιώνιες
επισημάνσεις του:
«Εν και ήμισυ εκατομμύριον νοήμονος και φιλοπόνου λαού,
οικούντος χώραν ευλογημένων, οία η Ελλάς, κατηνάλωσεν ολόκληρον
τεσσαρακονταετίαν εις αγόνους συζητήσεις περί κομμάτων και κιμματαρχών. Άπαν δε
το χρήμα του λαού, αντί έργων χρησίμων, προς πόλεμον ή προς ειρήνην, εδαπάνησεν
εις συντήρησιν κοπαδίου κομματικών κηφήνων, χάριν των οποίων στέργει την
πενίαν, την κακοπραγίαν, την ασημότητα και τους εμπαιγμούς του κόσμου όλου».
«Το δε όντως λυπηρόν είναι ότι και οι υποτασσόμενοι εις
πάσαν ταπείνωσιν και κακουχίαν, στέργοντες να μένωμεν άοπλοι και εις πάσαν
ύβριν εκτιθέμενοι, πάλιν δεν κατορθούμεν να πληρώνωμεν ολοσχερώς τα κατ΄ έτος
εξογκούμενα ημών λύτρα, αναγκαζόμενοι να δανειζώμεθα ακαταπαύστως και ίσως μετ΄
ου πολύ να παραστήσωμεν το πρωτοφανές εν τη ιστορία θέαμα έθνους
χρεωκοποιούντος άνευ παρασκευών, άνευ πολέμου, άνευ επαναστάσεως ή άλλης τινός
εκ των μέχρι τούδε γνωστών προφάσεων χρεωκοπίας».
Συνεχή τα ηχηρά ραπίσματα του Ροίδη επί δεκαετίες, αλλά
ματαίως…
Παραθέσω τα κυριότερα «ραπίσματα» του Εμμανουήλ
Ροίδη προς όλους τους ολετήρες της εποχής του και να κάνω πιο εκκωφαντικό
τον αντίλαλό τους για τους συνεχιστές τους κατά τη νεώτερη πολιτική ιστορία της
χώρας μας:
– «Ο πολύς πληθυσμός της Ελλάδος συνίσταται εκ
πεντήκοντα χιλιάδων ανθρώπων γνωριζόνων ανάγνωσιν και ανορθογραφίαν και
τρεφομένων υπό ενός εκατομμυρίου αγραμμάτων φορολογουμένων».
– «Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται, διότι υπάρχουν
άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι, συμβαίνει ακριβώς
το ανάπαλιν. Αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή
συμφωνία μεθ΄ ής πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα, να τρέφωνται δαπάνη του
Δημοσίου».
–«Αν υπήρχε λεξικόν της νεοελληνικής γλώσσης, νομίζομεν ότι
ο ορισμός της λέξεως «κόμμα» ήθελεν είναι ο ακόλουθος: «Ομάς ανθρώπων
ειδότων ν΄ αναγινώσκουσι και να ν΄ ανορθογραφώσι, εχόντων χείρας και πόδας
υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες, ενούμενοι υπό έναν οιονδήποτε
αρχηγόν, ζητούσι ν΄αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν του
πρωθυπουργού, ίνα παράσχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι».
-«Κατά τον πολύ Μοντέσκιον, έκαστος υπουργός,
λαμβάνων την εξουσία, φροντίζει κατά με τον πρώτον έτος περί εαυτού, κατά
δε το δεύτερον περί της επαρχίας του, και έπειτα, τέλος πάντων, και περί του
έθνους εν γένει. Ουδόλως, λοιπόν, πρέπει να δυσανασχετώμεν κατά των ημετέρων
πολιτικών, αν δεν προφθάνοσυ να πράξωσι το παραμικρόν υπέρ του τόπου, αφού ουδέ
τα; Ιδίας υποθέσεις αφήνομεν αυτοίς καιρόν να τελειώσωσιν».
-«Ως ο Ιησούς εκήρυξεν ότι ήθελε σώσει τους αμαρτωλούς και
ουχί τους δικαίους, ούτω και σήμερον παρ΄ ημίν η αισχρότης της διαγωγής
είναι πρόσθετος τίτλος εις τας ευεργεσίας του (πρωθυπουργού) κ. Κουμουνδούρου.
Πολλοί μάλιστα λέγουσιν ότι αυτή είναι απαραίτητον προσόν, ημείς όμως
πιστεύομεν ότι και μόνη η ανικανότης αρκεί προς απόκτησιν της ευνοίας του,
φθάνει να είναι αρκούντως αποδεδειγμένη».
«Οσάκις εις τον ημέτερον πρωθυπουργόν γίνονται παρατηρήσεις
περί του ποιού των υπ΄ αυτού διοριζομένων, ότι είναι αμαθείς, βλάκες, υπόδικοι
επί κλοπή ή κατάδικοι επί πλαστογραφία, εις τας ενστάσεις ταύτας η αγαθότης
αυτού ευρίσκει στερεότυπον και όντως λακωνική απάντησιν: «Δεν πειράζει».
«Εξ όλων των κατοικούντων επί του πλανήτου μας διπόδων, ο
Έλλην στρατιώτης είναι το ολιγαρκέστερον, και εν πολλοίς το δπανηρότερον.
Αρκείται μεν εις άρτον και ελαίας, αλλά ίνα διοικηθή έχει, φαίνεται, ανάγκην
στρατηγών, ταγματαρχών, λοχαγών, ανθυπασπιστών, λοχιών και δεκανέων δεκαπλάσιων
των αλλαχού. Η δε απαραίτητος αύτη ανάγκη του καταδικάζει ημάς να μην έχωμεν
στρατόν!»
-«Ό,τι ακολουθεί εις τον στρατόν συμβαίνει, δυστυχώς, και
εις τους άλλους κλάδους. Τα ημέτερα ζώα, μάλλον δυσαρίθμητα, φαίνεται,
όντα των αλλαχού, έχουσιν ανάγκην πλειόνων απαριθμητών. Τα ημέτερα δένδρα,
μάλλον δυσφύλακτα, πλειόνων δασοφυλάκων. Τα ημέτερα πλοία, μάλλον δύσπλοια,
πλειόνων πλοιάρχων. Αι ημέτεραι αλυκαί πλειόνων αλατοαποθηκαρίων. Τα ημέτερα
δικαστήρια απειράκις πλειόνων δικαστικών γραφέων. Οι ημέτεροι φόρων πλειόνων
φοροφάγων».
– «Η θέσις των παρ΄ ημίν πολιτευομένων πολύ ομοιάζει
την αυτών αυτοκρατόρων της βυζαντινής Ρώμης, οίτινες προς κατάληψιν του θρόνου
συνεμάχουν μετά Φράγκων, Τούρκων και Βουλγάρων, εις ούς αυτοί τε και οι
ημέτεροι φατριάρχαι, προς σχηματισμόν ή ενίσχυσιν κόμματος, εστρατολόγουν εκ
των τριόδων μισθοφόρους, ους επλήρωνον δια δημοσίων χρημάτων, ήτοι δια θέσεων
περιττών. Των τοιούτων μισθοφόρων επί τοσούτον επολλαπλασιάσθη προϊοντος του
χρόνου ο αριθμός και το θράσος, ώστε κατέστησαν σήμερον η μόνη αξιόμαχος
δύναμις της Ελλάδος, προ της οποίας και βασιλεία και κυβέρνησης και βουλή και
ολόκληρον το έθνος κύπτει το γόνυ μετά τρόμου».
Εσφαλμένως, νομίζομεν, παρωμοίασάν τινες τους ημετέρους
κομματάρχας προς αρχηγούς ληστρικών συμμοριών. Το πταίσμα αυτών είναι ότι
εδημιούργησαν τα συμμορίας, σήμερον όμως αντί να είναι αρχηγοί αυτών,
κατήντησαν απλοί μεσίται, δια των οποίων αι συμμορίαι αύται διαπαργματεύονται
προς το έθνος τα λύτρα, ανθ΄ ων συγκατανεύουσι να παραχωρήσωσιν αυτώ ασφάλεια
ζωής και περιουσίαν. Τα λύτρα ταύτα καλούνται κατ΄ ευφημισμόν προϋπολογισμός.
Απόδειξις όμως του αληθούς αυτών χαρακτήρος είναι η δουλική ευπείθεια, μεθ΄ ης
ολόκληρος η Βουλή, σιγώσης της αντιπολιτεύσεως, σπεύδει να καταβάλη άνευ
συζητήσεως εις τον εισπράκτορα της κατισχυούσης συμμορίας, καλώς γνωρίζουσα ότι
πάσα αντίστασις ή απόπειρα ελαττώσεως αυτών ήθελε τιμωρηθεί δι΄ αντιστάσεως την
επιούσαν».
«Τούτο πάντες βλέπομεν, η δε επιστήμη το κηρύττει δια του
στόματος του κ. Σούτζου (σημείωση δική μου: τότε της Πολιτικής Οικονομίας στο
Πανεπιστήμιο Αθηνών την εποχή του Ροίδη), υποδεικνύοντος τας οικονομίας ως την
μόνην σωτηρίαν οδόν. Προς ταύτην όμως ουδείς πολιτευόμενος τολμά να τραπή, ουχί
εξ ελλείψεως πατριωτισμού, αλλά διότι καλώς γνωρίζει ότι αδύνατον είναι να
προχωρήση επ΄ αυτής, χωρίς να προσκρούση ανά παν βήμα εις συμφέροντα προσωπικά,
άτινα θέλουσιν ορθωθή κατ΄ αυτού ως έχιδναι φαρμακεραί, των οποίων επατήθη η
ουρά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου