Η δημαγωγία του Τσίπρα

Γιατί έχεις κόλλημα με την γλώσσα ;

Όταν μου λένε ότι έχω κόλλημα με την γλώσσα κουνάω το κεφάλι μου. (Ίσως μέσα μου καταλαβαίνω το μάταιον της εμμονής μου).

Μερικές φορές επαναλαμβάνω τα περί εργαλείου συνεννοήσεως, αλλά και κατανοήσεως, ώστε να μην πέφτουμε θύματα εξαπατήσεως σε προσωπικό επίπεδο, δημαγωγίας σε πολιτικό.

Παράδειγμα δημαγωγίας

(πηγή: “Το θέμα είναι να μην φύγω με φέσι”: Ο Τσίπρας αστειεύεται για χρέος και…γραβάταhttp://mignatiou.com/2017/06/to-thema-ine-na-min-figo-me-fesi-o-tsipras-astievete-gia-chreos-ke-gravata/ )

«…………

4. αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο με στόχευση να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ώστε η αυτοδιοίκηση να αποτελέσει βασικό πυλώνα της παραγωγικής ανασυγκρότησης.»

Όταν ακούς η διαβάζεις το παραπάνω, σχηματίζεται στο μυαλό σου η εικόνα ενός δήμου που έχει συμβάλει στην δημιουργία (η ακόμη, είναι και ιδιοκτήτης) εργοστασίων και άλλων μονάδων παραγωγής αγαθών, υλικών, πολιτιστικών κλπ.

Για μένα, θα ήταν ευχής έργον να έβλεπα δημοτικά εργοστάσια επεξεργασίας απορριμμάτων με σύγχρονη παραγωγή ενέργειας. Η ακόμη οργάνωσης, σε συνεργασία με ανώτατες σχολές και μουσεία, μεταπτυχιακών εργαστηριών για αλλοδαπούς φοιτητές. Θα μπορούσε να προσθέσει κανείς και πολλά άλλα.

Αμ δε! Η πραγματικότητα είναι πολύ μακριά.

Πρώτα πρέπει να αλλάξει το «θεσμικό πλαίσιο» ότι κι αν σημαίνει αυτό.

… «με στόχευση» αυτό κι αν είναι ωραία και πιασάρικη έκφραση. Δέστε το λίγο. Η στόχευση δεν ταυτίζεται με τον σκοπό.  Όταν στο σχολείο μαθαίναμε τους συνδέσμους λέγαμε ότι οι τελικοί σύνδεσμοι (ίνα, να, δια να, όπως) φανερώνουν σκοπό. Δηλαδή σκοπός = τέλος. Κοντολογίς ο σκοπός σημαίνει να έχεις φτάσει εκεί, στο τέρμα,  στο τέλος. Αντιθέτως όταν στοχεύεις (με το τόξο, το ακόντιο η το ντουφέκι) είσαι μακριά.

Πάμε παρακάτω. «Να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις». Ακόμη είμαστε στις υποθέσεις, και μάλιστα προ… αυτών.

Και καταλήγουμε: … «ώστε η αυτοδιοίκηση να αποτελέσει βασικό πυλώνα». Πρέπει να περιμένουμε, η αυτοδιοίκηση να αποτελέσει βασικό πυλώνα. Νέα αναμονή, ίσως διότι απλός πυλώνας δεν αρκεί, πρέπει να είναι και βασικός!

Ο λαός έχει κάποιες παροιμίες για να περιγράφει την αξία τέτοιων δηλώσεων και εξαγγελιών.

Μερικές απ’ αυτές: «Καλά κρασιά», «Χαιρέτα μας τον πλάτανο», «Ζήσε Μάη μου», «Φέξε μου και γλίστρησα» κ.α. Η καλύτερη όλων «Χέσε - αυτούς που τα λένε - ψηλά κι αγνάντευε».

Λ. Γ