Έμφυλη Ταυτότητα κ Παιδεία

.... ἡ λέξη «ἔμφυλος» εἶναι κατασκευὴ κάποιας κακῆς κεφαλῆς. Τέτοια λέξη δὲν ὑπάρχει σὲ κανένα ἑλληνικὸ λεξικό, τουλάχιστον μὲ τὴ σημασία ποὺ τῆς δίδεται ἀπό τὸ ἄντρο τῆς πνευματικῆς αὐτοκτονίας. Ἡ λέξη ἀπαντᾶ γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Ὀδύσσεια (οσ 273-274) μὲ ἔννοια τοῦ ἀνήκοντος σὲ μία φυλὴ ἢ τοῦ ἀνήκοντος στὸ αὐτὸ γένος: «Ἄνδρα κατακτὰς ἔμφυλον» (=Ἀφοῦ σκότωσα ἄνθρωπο ὁμόφυλό μου). Στὸν Θέογνι βρίσκουμε τὴ φράση «Ἔμφυλοι φόνοι ἀνδρῶν» (=Σκοτωμοὶ ἀνάμεσα σε ὁμοφύλους) καὶ στὸν Σοφοκλῆ τὴν ρήση: «Οὐκ εᾶ τοῦμφυλον αἷμά σε (=δὲν σὲ ἀφήνει τὸ συγγενικὸ αἷμα – Οἴδ. ἐπὶ Κολ., στ. 407). Γενικά, σὲ ὅλη τὴν ἀρχαία γραμματεία ἡ λέξη ἔμφυλος ταυτίζεται μὲ τὸ ἐμφύλιος, ποὺ σημαίνει τον ἀνήκοντα στὴν αὐτὴ φυλή. Ὁ Πίνδαρος μιλάει γιὰ χυμένο «ἐμφύλιον αἷμα» καὶ ὁ Σοφοκλῆς στὴν ἴδια τραγωδία μιλάει κι αὐτὸς γιὰ «ἔμφυλον γῆν», ἐννοώντας τὴν γενέτειρα.

(καντε κλικ και διαβαστε το ολο)

http://www.antibaro.gr/article/17652